“Ik hoop dat er structureel meer aandacht komt voor mentale gezondheid”

Nergens meer zin in

“Toen ik kind was, is mijn broer verongelukt. Daar ben ik op de basisschool veel mee gepest – kinderen zijn hard op die leeftijd. Ik heb dat altijd weggestopt, wilde er niets mee doen. Omdat over mij wel werd gezegd dat ik niks zou bereiken, besloot ik om marinier te worden – om te laten zien dat ik wel degelijk iets kan. Die opleiding is zwaar, ook geestelijk, maar ik kon dat wel goed aan. Na de opleiding kwam ik op de kazerne in Doorn terecht. Ik was trots dat ik daar aan de slag mocht. Maar op een gegeven moment kreeg ik overal steeds minder zin in. Het deed me allemaal niks meer. Het waren signalen van een depressie die ik eigenlijk al jaren als een soort sluipmoordenaar met me meedroeg, maar die ik telkens wegstopte.

Ook nu weer, totdat de sergeant tegen me zei ‘dat ik niet mezelf was’ en het hem goed idee leek als ik eens met iemand zou gaan praten. Zo kwam ik terecht bij het MGGZ (Militaire Geestelijke Gezondheidszorg – red.). Dat vond ik nogal een heel grote stap, want ik dacht dat dat alleen was voor mensen met PTSS, en dat had ik toch niet? Achteraf ben ik blij dat ik dankzij het duwtje van de sergeant die stap wel heb genomen."

In behandeling bij MGGZ

"Ik ben bij het MGGZ een traject ingegaan van groeps- en een-op-een-gesprekken, met opdrachten voor thuis. Ik dacht eerst de psycholoog wel naar de mond te kunnen praten, maar die prikte daar snel doorheen. Daar werd ik in eerste instantie ongemakkelijk en gesloten van, maar naarmate de tijd verstreek, werd het steeds makkelijker om over mijn gevoelens te praten. Al die gesprekken hebben me uiteindelijk heel erg geholpen. Het gaat nu weer goed met me. Na de behandeling ben ik niet teruggegaan naar mijn oude werkplek.

Ik wilde nog langer aan mezelf kunnen werken, wel samen met collega’s, maar in een rustigere functie. Ik werk nu als hulpinstructeur, een ondersteunende functie bij alle sportactiviteiten voor het Korps Mariniers. Ik ben en voel me nog steeds marinier, en daar ben ik trots op."

(interview gaat verder na de foto)

KNAK 

"Het voelde best vreemd om in een machocultuur te werken en dan hulp te krijgen van de mensen waar je tegenop kijkt. Onder militairen heerst ook wel schaamte om om hulp te vragen. Daarom is het goed dat er stappen worden gezet om dat klimaat te verbeteren. Zo hebben de collega’s Renaldo Ishaak en Robin Imthorn het KNAK* opgezet; daar kunnen collega’s hun verhaal kwijt. En het eerste 1K Z1E J3-bankje bij de Van Ghentkazerne van het Korps Mariniers in Rotterdam is uiteraard een heel mooi initiatief.

Ook is er in de opleiding meer aandacht voor het psychische en wordt de jongens gewezen op de mentale ondersteuning die ze kunnen krijgen. Want als je mentale problemen hebt, kun je niet goed functioneren. Binnen Defensie doet men z’n best om er meer voor open te staan, maar dat heeft tijd nodig. Van oudsher hangt er hier toch wel een sfeer van ‘niet zeuren en doorgaan’. Ik hoop dan ook dat er structureel meer aandacht komt voor de mentale gezondheid."

Belang van een gesprek

"Zelf ben ik door mijn ervaringen meer bezig met mentale gezondheid en ik heb inmiddels allerlei opleidingen op dat gebied gevolgd. Met mijn kennis hoop ik collega’s en burgers binnen Defensie te kunnen helpen, al was het maar met een gesprek. Want alleen een gesprek kan al zoveel betekenen voor iemand – het gevoel dat er iemand luistert… En dat is precies waar die 1K Z1E J3-bankjes voor zijn bedoeld: praten met en luisteren naar elkaar. Het zou daarom heel mooi zijn als bij elke kazerne zo’n 1K Z1E J3-bankje komt te staan.”

*Het KNAK is opgezet om militairen, burgermedewerkers en veteranen de mogelijkheid te geven om openlijk te praten over mentale gezondheid, over schaamte, onbegrip en eenzaamheid. Maar ook juist over veerkracht en eigenaarschap. Over de persoon in het militaire jasje. Zie www.knakmoment.nl.

Sinds september 2022 staan er door heel Nederland al meer dan 1000 bankjes die ruimte bieden voor een goed gesprek, waarin je iemand écht ziet. De 1K Z1E J3-plaquettes zijn onderdeel van de 1K Z1E J3-campagne en we brengen nu de verhalen achter de plaquettes in beeld. Kijk voor meer verhalen op ikzieje.nl. Wil jij ook een plaquette bestellen? Dat kan hier.