Na vier jaar schrijven, tekenen en verbeteren is het boek Rupsje Heeftgenoeg van Michael Gerritsen af. Een boek geschreven door een ervaringsdeskundige over burn-out en depressie. Het doel? Mensen helpen die niet lekker in hun vel zitten en hier zelf iets aan willen veranderen. Alle opbrengsten worden gedoneerd aan de Depressie Vereniging en Stichting Huis aan het Water. Vanuit 113 waren we benieuwd naar het ontstaan en de achtergrond van Rupsje Heeftgenoeg en dus stelden we Michael een aantal vragen.
Rupsje Nooitgenoeg... Hoezo heeft die rups nu ineens genoeg?
Rupsje heeftgenoeg staat eigenlijk voor twee dingen. Enerzijds staat het voor het feit dat ik er allemaal ‘even genoeg van had’, want toen ik me zo moe en opgebrand voelde wilde ik graag alles even vergeten. Even helemaal niets aan mijn hoofd, want die zat aardig vol en draaide overuren op zoek naar oplossingen. En anderzijds gaat het over het feit dat ik me door deze periode des te meer ben gaan realiseren dat ik blij ben met wat ik heb. De lat ligt nu lager en ik ben sneller tevreden.
Wanneer had jij er even genoeg van?
Op het moment dat mijn 2de kind werd geboren had ik eigenlijk al een burn-out. Ik was zo moe en opgebrand dat ik graag alles even wilde vergeten. Samen met mijn vrouw en mijn (schoon)familie trokken we de conclusie dat ik rust nodig had. Op het moment dat het nog slechter ging belandde ik in een zware depressie en kreeg ik ook suïcidale gedachten. Ik heb toen een keer met 113 gebeld omdat ik in mijn hoofd al had bedacht mezelf iets aan te doen.
Uiteindelijk kwam ik in contact met een psychiater genaamd Matty Hakvoort. Met kalmeringsmiddelen, antidepressiva en met de nodige therapieën ben ik er weer bovenop gekomen. Nu heb ik weer contact met Matty Hakvoort, maar op een hele andere manier. Hij heeft meegelezen met het boek en het voorwoord geschreven. Ik zit gelukkig weer goed in mijn vel en kan me niet meer voorstellen dat ik ooit suïcidale gedachten had.
De invloed van onze maatschappij?
Het ‘moet’ altijd beter, mooier, groter, sneller. Dat is aan de ene kant goed, want het brengt ons als mensheid in ontwikkeling. Het is echter niet handig om je iedere keer te vergelijken met je collega, klasgenoot of familie. Hoofdstuk 1.10 van het boek gaat hierover en is getiteld:‘Er is altijd iemand sneller, rijker, dikker, langer, kleiner, knapper’. Verder denk ik dat iedere generatie zijn leuke kanten heeft, maar ook zijn uitdagingen die het moeilijk maken om dicht bij jezelf te blijven.
Schrijven vanuit eigen ervaring?
Het moeilijkste aan het schrijven was dat ik eigenlijk ben begonnen met schrijven toen ik al weer beter in mijn vel zat. En om tot de kern te komen moet je soms terug naar die echt donkere periode. Deze periode staat nu ver van mij af, maar tijdens het schrijven, herlezen en verbeteren van de tekst heb ik me wel wekelijks ingebeeld hoe ellendig ik me toen ook alweer voelde. Dat was best pittig.
Voor wie is het boek?
Het eerste idee van het boek kwam door een vraag die mij steeds werd gesteld. Ik heb best lang in de put gezeten en toen vier verschillende psychologie praktijken gezien. Iedere keer werd er gevraagd of burn-out of depressie in mijn familie voorkomen, omdat het erfelijk kan zijn. Op dat moment dacht ik: er is één ding dat ik niet wil en dat is dat mijn kinderen deze donkere periode later ook zo diep moeten doormaken. Ik ben daarom begonnen met een ‘handleiding’ schrijven om beter in je vel te gaan zitten. Het idee was om deze handleiding aan mijn kinderen te geven als ze tussen de 16 en 20 jaar zouden zijn en het allemaal even tegen zit. Dat wil ik nog steeds, maar de handleiding is uitgegroeid tot een zelfhulpboek voor iedereen die niet goed in zijn vel zit en hier zelf iets aan willen veranderen.
Of het nu gaat om stress, overspannen zijn, angst, paniek, burn-out of depressie. Het boek geeft inzicht hoe het werkt in ons hoofd en geeft je handvatten hoe je hiermee om kan gaan. Professionele hulp kan heel belangrijk en noodzakelijk zijn, maar de wachtlijsten zijn helaas vaak lang en dan kan je twee dingen doen: wachten of alvast aan de slag gaan met ‘Rupsje Heeftgenoeg’. Ik hoop met dit boek dus mensen te helpen om sneller te herstellen en hen iets te bieden waar ze zelf mee uit de voeten kunnen.
Tijd voor een kinderboek?
Ik denk dat het onderwerp mentale gezondheid nog meer aandacht verdient op basisscholen en het voortgezet onderwijs. Het is goed als kinderen leren hoe ze op dat vlak beter voor zichzelf kunnen zorgen. Daarnaast blijft het echter belangrijk dat een kind een kind kan zijn, lekker kan spelen en lekker onwetend kan zijn. Daar kan je als volwassene weer gebruik van maken door samen met je kind over straat te huppelen. Zonder kind kan ook, maar dan word je als volwassene toch wat sneller raar aangekeken…
Meer informatie over het boek Rupsje Heeftgenoeg vind je op deze website.