Denk je aan Zelfmoord?

We zijn er voor je. 
Je kunt met ons geheel anoniem bellen of chatten. 

 

 

Bel gratis 0800-0113 Chat met ons
Bel of chat met ons
Zoeken
Donkere dagen

Toespraak van Maryke Wolters-Geerdink, Manager Hulpverlening 113

‘’De nacht is het donkerst, net voordat de zon opkomt”

Dit jaar heb ik een adventskrans in elkaar gezet. Toen ik de grote kaarsen aanstak, vroeg mijn oudste zoon gefascineerd: “Waarom steek je de vierde niet aan?”

“Zo hoort dat, we moeten nog even wachten…”.

De dagen lijken deze weken steeds donkerder. Op de middag van de toespraak van de premier, worden de nieuwe maatregelen veel genoemd in onze hulplijnen. Hulpvragers missen het contact met naasten en door verminderde afleidingsmogelijkheden, wordt eenzaamheid nog meer ervaren en is het moeilijker om gedachten aan zelfmoord te stoppen. Ook de GGZ functioneert anders en is daardoor soms moeilijker bereikbaar.

 

Minister Blokhuis Twittert na de toespraak van de premier: “De nieuwe maatregelen raken ons allemaal hard. Dat geldt ook voor cliënten in de #GGZ. Ik roep behandelaren op om het gesprek aan te gaan over de voortzetting van de behandeling. Wat mij betreft is het devies: face-to-face waar mogelijk, digitaal waar nodig.”

Ik lees hierin de herhaalde oproep om te blijven kijken naar welke zorg nodig is en waar uitzonderingen op maatregelen kunnen worden gemaakt. De verantwoordelijkheid voor die weging legt hij daarmee bij de zorgprofessional zelf. Waar tijdens de eerste golf de nadruk lag op de fysieke impact van de ziekte, is er nu steeds meer aandacht voor de psychische gevolgen van de maatregelen. Niet alleen voor de hulpvragers, ook steeds meer voor de hulpverleners. Ook hulpverleners werken soms vanuit huis, missen de informele contacten met collega’s en daarmee de ‘herstelmomenten’ die nodig zijn om scherp te blijven en op te laden tussendoor. Zorgen voor anderen vraagt om goede zorg voor jezelf. Suicidepreventie doen we samen en daar hebben we iedereen bij nodig, professionals en naasten. Ook als de maatregelen straks weer worden versoepeld en de lange termijn gevolgen van de crisis en de maatregelen zichtbaarder worden.

Dan zie ik de vensterbank oplichten. Mijn zoon kijkt tevreden: de vierde adventskaars mag dan nog niet aan, maar hij heeft er kleine theelichtjes bij gezet en aangestoken: samen geven ze zelfs meer licht dan de vierde kaars had kunnen geven. Het is veel minder donker en zo houdt mijn zoon het wel vol tot de vierde kaars aan mag.

 

De toespraak van Maryke is onderdeel van de nieuwsbrief voor (zorg)professionals van 113 Zelfmoordpreventie.
Een twee-wekelijkse uitgaven voor professionals, door professionals.
Klik hier om deze nieuwsbrief te ontvangen.

Wil je zelf een bijdrage leveren of meer vertellen over jouw werkzaamheden of branche?
Stuur dan een mail naar [email protected]