Denk je aan Zelfmoord?

We zijn er voor je. 
Je kunt met ons geheel anoniem bellen of chatten. 

 

 

Bel gratis 0800-0113 Chat met ons
Bel of chat met ons
Zoeken
In gesprek met Yasmijn Oldenbeuving

Werken bij 113: In gesprek met Yasmijn van Oldenbeuving

In deze editie van werken bij 113 praten we met Yasmijn Oldenbeuving, hulpverlener en floormanager. In haar dagelijkse werkzaamheden op de werkvloer praat ze met hulpvragers via de hulplijn en chat én is ze verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van andere hulpverleners. We vroegen Yasmijn een stel vragen om meer te weten te komen over hoe ze bij 113 terecht is gekomen en wat elke dag weer anders maakt.

Hoi Yasmijn! Leuk dat we je even kunnen spreken. Kun je eens wat meer vertellen over jezelf en welke rol je vervult binnen 113?
Ik ben Yasmijn en ik werk nu 2.5 jaar bij 113 als Hulpverlener 1, wat inhoudt dat ik werk in de hulplijn en als floormanager.
Verder begeleid ik stagiairs en vrijwilligers, en geef ik ook af en toe workshops of voorlichtingen namens 113.

Hoe ben je bij 113 terecht gekomen en wat trok je aan?
Ik heb in mijn studie het geluk gehad dat ik een Masterclass Suïcidepreventie kon volgen van suïcide-expert en hoogleraar Ad Kerkhof. Toen ik vervolgens op zoek was naar een masterstage en 113 voorbij zag komen was de keuze snel gemaakt. Ik zocht toen een uitdagende, niet doorsnee stageplek en die heb ik bij 113 dubbel en dwars gevonden! Na mijn stage ben ik aangenomen als hulpverlener.

"Ook heb ik geleerd hoe belangrijk contact maken is en hoe ver je daarmee kan komen, en weet ik nu natuurlijk voor de rest van mijn carrière hoe ik het beste in gesprek kan gaan met cliënten die denken aan zelfmoord. En ik kan zo nog wel even doorgaan!"

Welke opleidingen en werkervaringen hebben je naar je baan bij 113 geleid?
Ik heb de master Klinische Psychologie gedaan. Werken in de ggz als psycholoog trekt me alleen niet zo, dus 113 is een perfecte eerste ‘echte’ werkplek voor mij!

Welke dingen heb je geleerd bij 113 en hoe denk je dat deze later nog goed van pas kunnen komen?
Ik heb ontzettend veel geleerd over persoonlijkheidsproblematiek, gespreksvoering en dynamiek. Daardoor ook veel over mezelf, welke situaties ik als hulpverlener lastig vind en hoe ik daarmee om kan gaan. Ook heb ik geleerd hoe belangrijk contact maken is en hoe ver je daarmee kan komen, en weet ik nu natuurlijk voor de rest van mijn carrière hoe ik het beste in gesprek kan gaan met cliënten die denken aan zelfmoord. En ik kan zo nog wel even doorgaan!

113 helpt hulpvragers via de chat en telefoon, hoe wissel je dat eigenlijk af als hulpverlener?
Vaak zijn diensten heel gevarieerd. Ik doe niet heel veel gesprekken zelf, minder dan toen ik stage liep, omdat er ook veel andere taken zijn die mijn aandacht vragen. Meestal doe ik wel een aantal uur triage – dat is de centrale plek waar alle chats binnenkomen waar hulpvragers een paar vragen krijgen over hun veiligheid – en verder overleg ik met de floormanager waar ik nodig ben.

Als hulpverlener wordt je bijvoorbeeld vaak gevraagd voor chats die net ietsje uitdagender zijn en spring je bij als een stagiair of vrijwilliger er even niet uitkomt. Af en toe kan ik echt uitkijken naar een hele dag bellen. Je maakt heel wat mee en ik vind het altijd weer interessant om samen met een hulpvrager te onderzoeken hoe ik diegene kan helpen. Waar ik in het begin bellen nog wel eens spannend vond heeft het nu mijn voorkeur over chatten. Je maakt veel sneller contact en kan iemand echt bereiken.

Hulpverlening


Zou je zeggen dat je veel contact hebt met je collega’s? (Is er een leuke omgangsvorm etc.)
Echt enorm veel, haha. Er zijn meerdere collega’s met wie ik ook bevriend geraakt ben, en ik kan het eigenlijk met alle 113-ers goed vinden. Hulpverleners blijven regelmatig na een dienst nog even hangen, drinken in het weekend samen een drankje in ons eigen ‘café’, en appen met elkaar, bijvoorbeeld in onze Kattenclub.

We hebben het wel eens over ‘een koel hoofd en een warm hart’, hoe zie jij jezelf hier in terug?
Ik schrik niet gauw (meer) van heftige situaties, maar het is ook niet alsof niks me raakt. Daarin zie ik bij mezelf dat ik een koel hoofd heb en een warm hart. Vaak hebben hulpvragers dat ook nodig, dat iemand even met ze meeleeft, maar ze ook met behulp van de juiste vragen of reflecties weer een andere richting op stuurt of aan het denken zet.


113 Zelfmoordpreventie groeit! Om deze reden zijn we op zoek naar hulpverleners/floormanagers (HV1) om de hulpverlening van 113 te versterken en naar het volgende niveau te tillen. Ben jij een ervaren zorgprofessional die klaar is voor een nieuwe uitdaging?

Geïnteresseerd? Stuur dan een mail naar [email protected].
Vermeld in je mail welke vragen je graag zou willen stellen en welke datum jou het beste uitkomt.