Liang houdt van muziek, fotografie, creativiteit en is graag buiten. Hij heeft een sociale instelling en een groot inlevingsvermogen. Hij biedt mensen graag een luisterend oor. Vorig jaar kreeg hij een relatie met een meisje. In het begin spraken ze elkaar ongeveer iedere dag. Toen corona Nederland binnenkwam werd deze relatie vrijwel onmogelijk, omdat een van haar ouders een risicoberoep uitoefende en daardoor geen bezoek van buitenaf wilde ontvangen. Ongeveer 4 maanden later strandde zijn relatie. Dit was voor Liang de eerste trigger van zijn suïcidaliteit.
Niet meer samen kunnen zijn met de persoon waar je het meest van houdt. Na de zomervakantie startte Liang met m’n nieuwe studie die steeds meer als een last dan als een studie voelde. Rond het einde van het jaar werden er thuisgesprekken ingezet om meer contact te houden en vaker te evalueren...
Op 10 september was het World Suicide Prevention Day. Ter gelegenheid van deze dag publiceren we in de maand september een serie verhalen van hoop. Verhalen van mensen die gedachten aan zelfdoding hebben overleefd en nu sterker en positiever in het leven staan.
Hulp en antidepressiva
In de periode van mijn depressie zag ik vooral m’n behandelaren. Door veel gesprekken met ze te voeren en situaties te bespreken kreeg ik inzicht in dingen die voor triggers konden zorgen. Ook startte ik met het gebruik van antidepressiva en slaapmiddelen om ervoor te zorgen dat me beter zou gaan voelen en meer nachtrust kreeg.
De vele gesprekken binnen de GGZ hebben mij geholpen om te begrijpen dat het oké is om fouten te maken en dat niet alles in een keer goed hoeft te gaan. Jezelf de ruimte geven om fouten te maken en hulp te vragen als je er niet uitkomt. Je hoeft niet alles alleen te doen. Mijn advies aan iedereen is; als je niet weet hoe iets moet of het niet begrijpt, vraag om hulp en uitleg. Niemand weet alles in een keer en dat is heel normaal.
Na mijn zelfmoordpoging
Na mijn zelfmoordpoging op 19-04-2021 is mijn kijk op het leven veranderd. Tijdens mijn ziekenhuisopname realiseerde ik me dat er nog zoveel dingen in het leven te doen zijn en dat ik ook zelf nog heel veel dingen wil doen. Als ik nu terugdenk aan m’n poging, beoordeel ik het zelf als een wanhoopsdaad. Op dat moment wist ik niet meer wat ik moest doen en hielp voor mijn gevoel niks meer.
Door deze ervaring en gebeurtenissen wil ik zorgen dat geestelijke problemen meer worden besproken in de maatschappij. Op veel psychische klachten heerst het taboe dat 'die mensen' niet helemaal 100% zijn. Dat klopt misschien deels, maar daarachter zit vaak veel meer.
Niet alle wonden zijn zichtbaar
Het is makkelijk om iemand met een psychische stoornis te beoordelen deze dagen, maar moeilijk om jezelf erin te verplaatsen. Door gesprekken, voorlichtingen, boeken en interviews te geven, kunnen we het taboe verbreken en mensen uitleggen en laten inzien hoe een gebeurtenis of stoornis een persoon compleet kan veranderen en beïnvloeden. Mensen hebben soms niet door dat niet alle wonden zichtbaar zijn.
Mijn doelen voor de toekomst zijn om een nog betere fotograaf te worden en mensen te informeren en uitleg te geven over depressies en hoe ze iemand een luisterend oor kunnen bieden, zonder er te dicht op te zitten.