Ga jij weer aan het werk na een depressie? Therapeutisch of ga je direct weer vol aan de bak? Mijn advies? Overleg dit altijd goed met de mensen om je heen, professionals en een bedrijfsarts. Maar uiteindelijk ben jij het wel die aan de touwtjes trekt. Misschien denk je 'Yes ik ben er weer!' maar je moet nog wel rekening houden met de hernieuwde jou.Wat bedoel ik hiermee? Als jij denkt dat het allemaal wel weer kan en je wilt zo graag, zal niemand je tegenhouden, behalve jezelf. Jij bent dus de bewaker van jouw grenzen in deze periode. Hoe ik dit heb gedaan?
Ik ben weer begonnen op mijn oude werkplek in de zorg, waar ik werkte met jeugd met een beperking of moeilijke thuissituatie. Ik merkte dat ik het er zijn erg prettig vond. Ik heb samen met mijn psycholoog en bedrijfsarts een opbouwschema gemaakt. Van even langskomen op het werk, kijken en koffie drinken tot aan mee eten met de groep. Ik merkte al gauw dat mijn hoofd meer wilde dan mijn lijf. Ik wilde gewoon weer die oude Anniek zijn die alles kon, alles deed en goed was in haar werk.
Ik vond het persoonlijk een enorme overgang om weer aan het werk te gaan. Ik voelde toch wel weer de druk om te presteren, ook al hoefde ik dit nog niet. Ik wilde te snel, te veel en daardoor kwam het soms voor dat ik me moest afmelden. Ik stond altijd boventallig gepland. Dat is een absolute DO, want zo draag je nog niet de volledige verantwoordelijkheid. Dit hielp mij enorm.
Ik merkte daarnaast wel dat het starten op de plek waar je bent uitgevallen soms best pittig is. Sommige mensen begrijpen het, andere mensen denken 'Oh, ze is er weer en kan dus alles weer'. Een uitspraak die ik ook wel eens gehoord heb is "Maar jij doet toch alleen maar leuke dingen?". Op dat moment klapte ik helemaal dicht. Ik dacht: Alleen maar leuke dingen? Je ziet het plaatje, het verhaal erachter niet. Ik heb dit eerst even zo gelaten, maar later merkte ik dat het me ging belemmeren in mijn werk.
Ik denk dus dat het heel belangrijk is om open te zijn over wat een depressie betekent en wat je moet doen om eruit te komen. Uiteindelijk heb ik dit dan ook besproken in het team om meer begrip te creëren, maar ook inzicht in dat ik na iets leuks doen, soms uren moest uitrusten. Of dat het er leuk uit kan zien, maar het voor mij totaal anders kan voelen. Ik heb hard mijn best gedaan en uiteindelijk was er weer de mogelijkheid om mijn eigen uren te werken én stond ik weer alleen.
Dit ging een poos goed, totdat ik ineens voelde dat ik iets anders wilde. Iets nieuws. Ik had het gevoel dat dit mij kon helpen in mijn proces en ook in mijn plezier in werk en balans met een toch soms nog wankele emotionele belastbaarheid. Ik ben toen gaan solliciteren en binnen no time had ik iets gevonden. Dit was ook een werkplek in de zorg, maar met een andere doelgroep en vooral andere werktijden. Want als er één ding is wat ik ontdekt heb is het: regelmaat is belangrijk. Ik kan niet tegen onregelmatigheid en dit heb ik dan ook gebruikt in het zoeken naar een nieuwe baan. Nu werk ik alleen overdag en dit zorgt ervoor dat mijn lichamelijke gezondheid en mijn structuur goed behouden kunnen worden.
Bij het beginnen met werken na een depressie ga je jezelf en je hopelijk geleerde grenzen dus flink op de proef stellen. Het is letterlijk zoals ik het noem "een innerlijke strijd ". Aan de buitenkant kan men niet zien dat het moeilijk is, dat je hoofd te vol zit of dat je eigenlijk niet naar je lijf luistert. Hierdoor is de kans groot om te snel te gaan.
Wat ik met name geleerd heb is om deze dingen uit te spreken. Wat gaat er in je hoofd om wat heb je nodig van de ander? Zolang je dit niet doet is het zo moeilijk om het allemaal alleen te doen. Wie zegt dat je het alleen moet doen? Je collega's zien je vast graag terug en willen je met liefde helpen. Je doet jezelf een groot plezier als je kan luchten bij een ander. Deze kwetsbare jij is puur en laat zien dat je juist sterk bent en van heel ver gekomen bent om nu weer deze stap te zetten. Voor alle mensen die weer gaan beginnen na een depressie: doe het niet alleen!
Anniek.