Denk je aan zelfdoding?

We zijn er voor je. 
Je kunt met ons geheel anoniem bellen of chatten.

Bel gratis 0800-0113 Chat met ons Teletolk
Bel of chat met ons
Zoeken

Jezelf verwonden

Jezelf verwonden heeft een reden. Je doet het niet voor niets. En de kans is groot dat je er van af wilt. Als je in behandeling wilt, dan kun je in eerste instantie bij je huisarts terecht voor een doorverwijzing. De behandeling kan bestaan uit psychotherapie, medicijnen of een combinatie van beide. Ook zijn er verschillende manieren van zelfhulp die goed kunnen werken.

Treinsuïcide

Treinsuïcide is iets waar je liever niet mee te maken krijgt. Het heeft een enorme impact op heel veel mensen. Ben je er toch bij betrokken geweest? Als naaste of nabestaande? Of heb je misschien zelf een poging gedaan? Of het overwogen? Zoek dan hulp. Praat erover. Het is te zwaar en beklemmend om alleen mee rond te lopen. Misschien durf je er niet over te praten. Schaam je je. Of wil je een ander niet met zoiets belasten. Je kunt naar je huisarts gaan.

8 mei: Darkness Into Light - wereldwijd het licht opzoeken

Op 8 mei gaan wereldwijd honderdduizenden wandelaars voor zonsopgang de deur uit, om letterlijk van het donker naar het licht te lopen waaronder ook in Nederland. Het doel van Darkness Into Light (DIL) is om mensen bewust te maken van het belang van een goede geestelijke gezondheid en van zelfmoordpreventie, en om geld in te zamelen voor lokale GGZ-organisaties. In Nederland gaat de volledige opbrengst naar 113 Zelfmoordpreventie.

Labels

Wat is biseksualiteit?

De definitie van biseksualiteit is dat je je aangetrokken voelt tot zowel mannen als vrouwen. Je kunt je bijvoorbeeld meer aangetrokken voelen tot mannen in het algemeen, maar vrouwen ook aantrekkelijk vinden of juist andersom. Tien tot vijftien procent van de bevolking in Nederland heeft biseksuele gevoelens. Deze gevoelens kunnen er met vlagen zijn of juist altijd sterk aanwezig zijn. Biseksuelen ontdekken vaak later dan homoseksuelen of heteroseksuelen tot wie ze zich aangetrokken voelen.

Automutilatie littekens

Automutilatie littekens zijn om verschillende reden naar. Ze herinneren eraan dat je jezelf hebt gesneden. Of op een andere manier pijn hebt gedaan. Andere mensen kunnen de littekens zien en ernaar vragen. Misschien vind je ze gewoon lelijk en wil je ervan af.

Beschadig je jezelf nog steeds? Zoek hulp en/of lees de informatie op bijvoorbeeld deze websites:

Ik voel me niet goed genoeg

"Ik voel me niet goed genoeg". Dat is een gedachte die veel mensen hebben. We leggen de lat hoog voor onszelf. De maatschappij en omgeving legt de lat hoog voor ons. En de leuke berichten op social media geven ons het idee dat het een ander wél allemaal lukt. Vaak is dat niet waar. Die ander doet ook maar een poging om leuk genoeg gevonden te worden. En zo houden we onszelf en de ander voor de gek. En maken we het onszelf en de ander moeilijk.

Automutilatie pubers

Automutilatie pubers: het komt regelmatig voor. Het zijn zowel jongens als meisjes die dit doen. Praten erover is niet eenvoudig. Net als op psychische problematiek ligt ook op zelfbeschadiging een taboe. Toch moet het onderwerp op tafel komen. Zelfbeschadiging is over het algemeen niet iets dat vanzelf wel weer overgaat.

Jezelf bijten

Jezelf bijten is in feite een vorm van automutilatie. Dat is hetzelfde als zelfbeschadiging. Er zijn verschillende websites waar je hierover meer informatie kunt vinden. Bijvoorbeeld:

Jezelf slaan

Jezelf slaan is een signaal dat je niet meer weet wat je moet doen. Je hoeft het ook niet allemaal alleen te doen. Er zijn mensen die je willen en kunnen helpen. Sowieso is het goed om de last die je draagt met iemand te delen. De last die ertoe leidt dat je jezelf slaat en pijn doet. Praat met een vriend(in) of iemand uit je gezin of familie. Of met een klasgenoot of decaan, een collega of vertrouwenspersoon. Je kunt natuurlijk ook naar je huisarts gaan om deze over het 'jezelf slaan' te vertellen.

Een Stil Gevecht: suïcide en zelfbeschadiging in de jeugdzorg

Hoe is het om op een gesloten jeugdzorg groep te wonen én te werken waar jongeren verblijven, die zichzelf beschadigen en/of suïcidaal zijn? Dat is in essentie de vraag die de onderzoeksgroep bestaande uit Evi van Arragon, Charlotte Derksen, Sjoerd Wiersma, Sanne Dierick, Anneke de Weerd en Shireen Kaijadoe de laatste anderhalf jaar heeft beziggehouden. In september 2019 kregen zij groen licht van de Medisch Ethische commissie om deze vraag in de praktijk te onderzoeken.

Abonneer op